بررسی اثر رژیم های آبیاری و مقادیر پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (carthamus tinctorius l.)

به منظور بررسی اثر رژیم های آبیاری و کود پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (carthamus tinctorius l.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای آزمایشی در قزوین طی سال زراعی 89-1388 بر روی رقم پاییزه گلدشت اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل آبیاری در چهار سطح (آبیاری براساس 60، 100، 140 و 180 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس a) و مقادیر کود پتاسیم در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم پتاسیم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که افزایش تعداد آبیاری سبب افزایش معنی دار عملکرد دانه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه در بوته، قطر طبق، تعداد طبق در بوته و تعداد دانه در طبق گردید، به طوری که عملکرد دانه در تیمار 60 میلی متر نسبت به تیمار 180 میلی متر، 110% بیشتر گردید. افزایش مقدار پتاسیم نیز سبب افزایش معنی دار کلیه صفات شد. به طوری که مصرف 150 کیلوگرم پتاسیم در هکتار نسبت به عدم مصرف آن، عملکرد دانه را 58% افزایش داد. افزایش سطح کود پتاسیم موجب تقلیل تأثیر منفی کاهش آبیاری بر صفات و در نتیجه افزایش آنها شد. اثر متقابل آبیاری و پتاسیم بر روی تمامی صفات بجز قطر ساقه و قطر طبق معنی دار بود. در رژیم آبیاری 60 میلی متر، مصرف 150 کیلوگرم کود نسبت به عدم مصرف آن موجب افزایش 35 درصدی عملکرد دانه شد، اما در تیمار آبیاری 180 میلی متر، این افزایش عملکرد دانه 130% بود. نتایج نشان دادند که مصرف کود پتاسیم دارای تأثیر مثبتی بر روی عملکرد دانه و اجزای آن در گیاه دارویی گلرنگ به ویژه در شرایط کم آبیاری بود.